Startpagina
REALITEIT in de
politiek is niet gelijk aan de WAARHEID
Een analyse over
de perikelen binnen AC, het uittreden van BEP
uit AC en de problemen binnen BEP door Roël, R.
Lugard, voorzitter van stichting Teeifuka -
08112010
De laatste dagen heb ik een
paar e-mails mogen ontvangen over AC, BEP, twee
BEP-assembleeleden, een BEP minister en een
Doctor. Het valt mij op dat de meeste reacties
heel meer emotioneel zijn. Alles wordt door
elkaar gehaald en behandeld, waardoor ik geen
grip kan krijgen op het ware probleem. Ik lees
dat de heer Jozefzoon, Marronstammen tegen
elkaar ophitst, dat minister Diko van RO en de
assembleeleden Ajaiso en Poki zich niet aan de
BEP-partij discipline houden; dat 10 oktober een
gezamenlijke keus is van alle Gaama en niet van
Andre Pakosi alleen; dat niemand CV naar de heer
Jozefzoon moet sturen; dat de eenheid binnen de
Marrons bewaard moet blijven; dat het niet waar
is dat BEP van plan is de huidige regering de
rug toe te keren; dat verraders ontmaskerd
moeten worden; dat er verdeel- en heers wordt
toegepast, etc.
Waar gaat deze
internetdiscussie precies over. Welke personen
zijn de hoofdrolspelers/boosdoeners. Gaat het om
een probleem die haar oorsprong binnen de AC
heeft; gaat het om een probleem binnen de
regeringscoalitie waaraan de AC nu deelneemt,
gaat het over miskenning/bevoordeling van de ene
Marronstam t.o.v. de andere; gaat het over
ruzie/rivaliteit tussen bestuursleden van
partijen binnen AC of gaat het om een powerplay
tussen (onder)voorzitters van de partijen binnen
AC om de politieke leiderschap bij de Marrons.
Om een goede analyse van
wat nu gaande is te maken, moeten wij, denk ik
teruggaan naar de dag na de verrassende winst
van AC tijdens de verkiezingen van 2005 en bij
de volgende begrippen stil staan. De publieke
opinie; de beeldvorming in de samenleving over
de AC en wij moeten ons realiseren dat REALITEIT
niet gelijk is aan WAARHEID. Kenmerken van deze
drie genoemde zaken is dat ze niet
noodzakelijkerwijs met de werkelijkheid of de
feiten overeen hoeven te komen.
Ik vraag mij af of Ronnie
Brunswijk, Eddy Jozefzoon, minister Diko of de
assembleeleden Ajaiso en Poki werkelijk het
probleem zijn of is het misschien de in mijn
ogen arrogante houding en het uit het oog
verliezen van de realiteit door de BEP. Waarom
hebben de strategen binnen BEP de gevolgen van
een uittreden uit AC niet beter geanalyseerd.
Het feit al dat BEP nu geconfronteerd wordt met
“ongehoorzamen/dissidenten” zegt mij dat BEP de
zaak onderschat heeft en onvoldoende nagedacht
heeft over de verschillende scenario’s. Ik moet
constateren dat de waarde die de “echte
achterban” van AC aan deze samenwerking toekent,
een andere en belangrijkere is, dan welke de
drie Marronpartijen daarin, eraan geven.
Maar laten wij teruggaan
naar de dag na de verkiezingen van 2005. Ik denk
dat vanaf dat moment door vooral BEP een paar
cruciale fouten zijn gemaakt en de strategen van
BEP hebben deze fouten niet gezien of niet
voldoende onderkend.
1. BEP heeft een stabiel
(hoger) kader van geschoolde Marrons binnen haar
gelederen, BEP is (of was) de oudste, ervarendse,
grootste en best georganiseerde (Marron)
politieke partij. Maar BEP heeft niet
gerealiseerd dat politiekvoering een dynamisch
proces is en dat wie vandaag sterk, groot en
machtig is, morgen de zwakste en kleinste kan
worden.
2. BEP heeft (on)bewust de
geschoolde en succesvolle Marrons in Paramaribo
als haar achterban gezien en uit het oog
verloren heeft dat de echte achterban, de
minder- tot niet geschoolde en in deplorabele
situatie wonende Marrons in Paramaribo en het
binnenland, zijn.
3. BEP heeft de minder
(westers) geschoolde, maar wel ervarend en
zakelijke Ronnie Brunswijk onderschat, omdat men
zich onvoldoende heeft gerealiseerd dat naast
het vergaren van kennis via het regulier
onderwijs, andere competenties, een grote
invloed kunnen hebben op (politiek) succes. Denk
maar aan ondernemerschap, besluitvaardigheid,
intuïtief handelen, charme offensief, kennis
hebben van de achterban en de juiste
instituten/personen inzetten om een bepaald doel
te realiseren.
4. BEP heeft zich
onvoldoende als Marronpartij tijdens de regering
Venetiaan III geprofileerd en heeft zich te
nationaal en gemiddeld opgesteld. BEP is en was
bang om als Marronpartij gezien/getypeerd te
worden en noemt haar achterban liever “het
gemarginaliseerde deel” van de Surinaamse
bevolking, en vermijdt de term Marrons/Inheemsen
als achterban. BEP heeft hierdoor haar achterban
onvoldoende kunnen informeren over haar
wapenfeiten/verdiensten en heeft onvoldoende
gebruik gemaakt van communicatiekanalen die op
de Marrons gericht zijn om met haar echte
achterban te communiceren. Pas de laatste
maanden voor de verkiezing van mei 2010 is van
deze communicatiemiddelen gebruikt gemaakt.
5. Binnen BEP heeft men de
onderbuik gevoelens die er werkelijk bestaan
tussen Saamaka en Aukanisi over verdeling van de
macht binnen de BEP/AC na de verkiezing van 2005
gebagatelliseerd en als niet bestaand
aangemerkt. Men ging ervan uit dat als wij iets
ontkennen, dan bestaat het niet binnen onze
partij.
6. De toenmalige minister
van RO heeft in mijn ogen zich niet sterk genoeg
gemaakt voor de uitvoering van het
grondenrechtenvonnis van de Saamaka tegen de
Surinaamse staat en is onbewust een
onbetrouwbare partner voor zeker de Vereniging
van Saamaka gezagdragers (VSG) die wel een grote
invloed heeft op de achterban van BEP in het
boven Suriname gebied, geworden.
7. BEP heeft de twee andere
politieke partijen binnen AC in mijn ogen niet
als gelijkwaardige partners gezien en ze
behandeld als tijdelijke en niet serieuze
fenomenen, die snel zullen opgaan in “de moeder
partij BEP”. De relatie tussen Alendy enerzijds
en Brunswijk en Abena anderzijds is en was nooit
gezond geweest.
8. In een tijd van internet
en digitale communicatiemogelijkheden is BEP
niet echt meegegaan. Voor zover ik weet
had/heeft BEP geen goed onderhouden website,
terwijl ABOP dat wel had/heeft, is de partijtop
niet digitaal bereikbaar of wordt niet via de
mail gecommuniceerd; wordt het werkelijke
verhaal van de partij weinig verteld, is niet
veel van de partij op internet te vinden, is de
partij niet internationaal actief, terwijl ABOP
dat wel is/was.
Ik had al hierboven
aangegeven dat de publieke opinie en de
beeldvorming in de samenleving over zaken niet
onderschat moeten worden. Voor mij vertalen deze
twee zaken zich in REALITEIT is niet gelijk aan
de WAARHEID.
Brunswijk/ABOP is na de
verkiezingen van dit jaar naar Gaama Gazon
afgereisd om hem en zijn volk te bedanken. Dat
is een slimme zet. De laatste tijd is Brunswijk
heel rustig en smijt niet (meer) met modder
richting BEP. Het lijkt alsof Brunswijk een
andere strategie volgt. In het boven Suriname
gebied weet ik dat minister Diko een gigantisch
aanhang heeft, is geliefd bij de mensen en het
traditionele gezag. Maar hij wordt momenteel ook
door de VSG (met een paar invloedrijke (hedi)kabiten
en basia) gezien als een betrouwbare partner in
het zoeken naar oplossing voor het
grondenrechtenvraagstuk. De populariteit van
Brunswijk groeit in het boven Suriname gebied en
hij is zijn imago daar aan het opvijzelen na de
binnenlandse oorlog van de jaren tachtig. De
positie van de ondernemende Waldi Ajaiso, die
(mede) eigenaar is van Radio Muje en een
toeristenoord in het boven Suriname, is
ijzersterk en hij heeft een niet te onderschatte
invloed op de samenleving in dat gebied.
Als je naar uitspraken van
Gaama Gazon en Gaama Belfon luistert, dan vinden
ze de eenheid binnen AC veel belangrijker dan de
ideologische verschillen en misschien de
onoverbrugbare problemen tussen BEP aan de ene
kant en Seeka en ABOP aan de andere kant. Ik
denk dat de westers gevormde Marrons niet in
staat zullen zijn om deze twee grootopperhoofden
te overtuigen van de nut en noodzaak van het
openbreken van AC/uittreden van BEP.
Ik snap heel goed dat BEP
voldoende aanleiding heeft om gezien de voor
haar onwerkbare situatie binnen AC, de keuze te
maken om uit AC te stappen. Dat is misschien de
waarheid. Maar de realiteit is dat AC in 2005
met 5 zetels in de assemblee kwam en daardoor
heeft kunnen deelnemen in een regering. De
realiteit is ook dat ondanks de uitsluiting van
AC in 3 kiesdistricten, ze toch dit jaar, 7
assemblee zetels hebben binnengehaald en nu weer
regeringsverantwoordelijkheid dragen. Realiteit
is ook nog dat Brunswijk zich nu opmaakt om de
“KOWNU FU BUSIKONDE” te worden, nadat het hem
gelukt is om de kownu fu maawina te zijn.
Ik heb bewust de rol van de
heer Jozefzoon niet in mijn analyse meegenomen,
omdat ik denk dat de aanwezigheid van de heer
Jozefzoon in Suriname, door sommige worden
aangegrepen om het eigen falen te verbloemen. Ik
wil niet suggereren dat zijn rol niet belangrijk
is, maar laten wij de problemen waarmee de
Marrons nu in de politiek kampen niet degraderen
tot een puur verdeel- en heers strategie van één
Marron Doctor.
Een gemeenschap in deze
ongekende snelle, politieke ontwikkeling, moet
deze beproevingen verwachten. Het is daarom van
BEP te goedkoop en belachelijk om te denken dat
treden uit AC de enige oplossing en toverformule
is om als partij weer bovenop te komen. BEP kan
nooit meer BEP van voor 2005 worden. BEP moet
zich opmaken om de harde realiteit tegemoet te
treden en dit tegemoet treden zal zowel intern
en extern gepaard gaan met manipulatie,
valsspelen, liegen, bedriegen, en alle andere
slechte dingen die men maar kan bedenken.
Brunswijk, Jozefzoon, Diko,
Ajiso en Poki aanvallen en de schuld geven zal
geen oplossing voor het probleem zijn. Marrons
zitten midden in een politieke integratieproces
op nationaal niveau. Wij moeten nog onze plek
vinden en dat kost tijd, moeite en
uithoudingsvermogen. Politiek bedrijven op hoog
niveau is geen kinderspel en REALITEIT in de
politiek is niet gelijk aan de WAARHEID.
terug naar
boven |